Κίνηση-Ασφάλεια-Υγεία

Ένα βασικό πρόβλημα υγείας που διαχρονικά αντιμετωπίζει ,για άλλους κάθε φορά λόγους , η ελληνική κοινωνία είναι αυτό της σωστής κινητοποίησης –αποκατάστασης και διατήρησης κινητικών δυνατοτήτων που έχουν περιοριστεί είτε μετά από τραυματισμούς, ασθένειες ,επεμβάσεις είτε λόγω γήρατος. Είναι πρόβλημα που παλαιά προέκυπτε απ΄την άγνοια τόσο των πολιτών οσο και των εμπλεκομένων επιστημόνων και σήμερα προκύπτει σαν αποτέλεσμα του έντονου τρόπου ζωής της έλλειψης χρόνου αλλά και της οικονομικής δυσκολίας , μιας και το κράτος περιορίζει συνεχώς τις παροχές. Συναντάμε λοιπόν πολύ συχνά το, διεθνώς πρωτοφανές ,φαινόμενο ανθρώπων που μετά από μια ορθοπεδική επέμβαση ,μετά από κάποιο κάταγμα ή μετά από μια θλάση ή συνδεσμική βλάβη ( διάστρεμμα ) μένουν ουσιαστικά ακαθοδήγητοι παίρνοντας περιορισμένες οδηγίες για να «βελτιώσουν» μόνοι τους τα προβλήματα κίνησης (εύρος-δύναμη-αντοχή-αρμονία) ή και ισορροπίας που προκύπτουν από την περιπέτεια που πέρασαν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να προσπαθούν ,οσο αντέχουν,μέσα σε ένα ελλιπές πλάνο ή να καταφεύγουν σε κάποιο γυμναστήριο που στην πραγματικότητα αδυνατεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημά τους γιατί απλώς δεν είναι αυτός ο ρόλος του και το γνωστικό του πεδίο. Δυστυχώς και στις δυο περιπτώσεις οι πιθανότητες τελικής βελτίωσης είναι λίγες ενώ αντίθετα το πιο πιθανό είναι ελλειμματικές κινήσεις , λάθος γεωμετρία και μεσοπρόθεσμα μια σημαντική σειρά δυσεπίλυτων προβλημάτων με την μορφή υποτροπών , συνδρόμων υπέρχρισης ή και προβλημάτων ερειστικού συστήματος. Τελικά ο δρόμος που αποδεικνύεται συντομότερος , ασφαλέστερος και τελικά πιο οικονομικός είναι αυτός που προτείνεται από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα,δηλαδή η αντιμετώπιση όλων αυτών των περιστατικών απ την Φυσικοθεραπεία. Πράγματι οι ασθενείς των παραπάνω κατηγοριών απευθυνόμενοι σε φυσικοθεραπευτή-τρια θα μπούν σε ένα ουσιαστικό πρόγραμμα αντιμετώπισης των προβλημάτων τους , αφού πρώτα αξιολογηθούν ,ετσι ώστε να υπάρχει ξεκάθαρο σχέδιο για την επίτευξη σαφώς προσδιορισμένων στόχων..